Het Rijk en klimaatpartners in het klimaatakkoord willen grootschalige installaties voor groene elektriciteit stimuleren via de SDE-subsidieregeling zonder kleinschalige zon op daken van woningen mee te tellen terwijl het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) al had geadviseerd deze wel mee te tellen om daarmee de noodzaak voor windturbines op land flink te beperken. Marjan Minnesma vindt dit ook en zegt in het Financieele  dagblad van 24 Juni 2023: Ik vind het dom om 35 terraswattuur grootschalig zon en wind op land te eisen. Het kan ook kleinschalig via zon op daken. Die eis van grootschaligheid komt voort uit de klimaattafels waar de Regionale Energiestrategieën zijn bedacht, maar het is juridisch niets. Het verbaast me dat iedereen er zo braaf achteraan loopt.

Als alle regio’s groene stroom kleinschalig zouden opwekken, en dan nog niet eens al het potentieel in Nederland zouden benutten, dan kom je volgens Minnesma al uit op 57 terrawattuur. Dat is alleen nog maar zon. En met wind op land zitten we nu al op 80% van ons scenario om in 2023 naar 100% duurzame energie te gaan. De regionale energiestrategieën gaan maar over 50%. Op land zijn we dus wel klaar met windmolens. Voor het hele systeem is het nu beter om je te richten op wind op zee en zon op daken. Ik zou zeggen: negeer die Regionale Energiestrategieën.

De vereniging Vrij Polderland wordt hiermee gesterkt in haar opvatting dat er geen noodzaak is windturbines in onze mooie Eempolder te bouwen.

(Foto: free images stock by Jose Fernanda Carli)